چکیده آنتراکس (سیاه زخم یا شاربن) یک بیماری مشترک بین انسان و دام بوده و عامل آن باکتری باسیلوس آنتراسیس می‌باشد. فرم رویشی باسیلوس آنتراسیس دارای یک اگزوتوکسین سه جزیی بوده که شامل سه آنتی‌ژن حفاظت‌کننده (83 کیلو دالتون)، فاکتور کشنده (90 کیلو دالتون) و فاکتور ادم (89 کیلو دالتون) می‌باشد. آنتی‌ژن حفاظت‌کننده به‌عنوان یک ایمونوژن اولیه برای توسعه ایمنی حفاظتی علیه آنتراکس بررسی شده است. ژن از پلاسمید pXOI با جایگاه‌های آنزیمی BamHI و XhoI تکثیر و به کلونینگ وکتور و بعد از جداسازی به وکتور pET28a(+) همسانه‌سازی و به باکتری E.coli سویه BL21(DE3) ترانسفورم شد. ناحیه 4ژن آنتی‌ژن محفاظت‌کننده (PA) کلون شده در وکتور بیانی pET28a(+) به‌وسیله توالی‌یابی، PCR و آنالیز آنزیمی، هم‌چنین پروتئین تولیدی به‌وسیله SDS-PAGE مورد تأیید قرار گرفت. بیان ژن PA با القای IPTG انجام و پروتئین تولید و تخلیص شده در 4 نوبت با فاصله 15 روز به موش و خرگوش تزریق شد. سپس آنتی بادی تولید شده از سرم موش و خرگوش جداسازی و توسط تست الایزا و وسترن بلات تایید گردید.
)
