در مکانیابی تسهیلات حیاتی و حساس، از یک سو، ایجاد پوشش مناسب سبب کاهش صدمات ناشی از وقوع بحران یا حملات نظامی میگردد و از سوی دیگر، استقرار تسهیلات در فواصل دور از یکدیگر، کاهش احتمال شناسایی و تخریب تسهیلات را به دنبال دارد. در این مقاله، یک مدل ریاضی دوهدفه برای مکانیابی تسهیلات حساس ارائه میشود که در آن، اصول پدافند غیرعامل در قالب توابع هدف کمینه کردن میزان عدمپوشش و بیشینه کردن کمینه فاصله تسهیلات از یکدیگر، در نظر گرفته میشوند. در مدل مذکور فرض میشود که هر یک از تسهیلات با احتمال مشخصی در زمان وقوع بحران یا جنگ، شناسایی و تخریب گردند. همچنین مصدومین یا متقاضیان دریافت خدمات میتوانند خدمت موردنیاز خود را از هر یک از تسهیلات مستقر در یک شعاع پوشش استاندارد دریافت نمایند. به دلیل ناچندجملهای سخت بودن مسأله، یک الگوریتم ژنتیک دوهدفه برای حل آن در مقیاس بزرگ ارائه میشود.